1960’lı yıllarda, Amerikalı felsefe profesörü Matthew Lipman derslerinde öğrencilerinin akıl yürütme becerilerinin yetersiz olduğunu gördükten sonra, doğru düşünmeyi öğrenmek için üniversite sıralarının geç olduğunun farkına varır. Bu farkındalıktan hareketle Lipman, Çocuklar İçin Felsefe (P4C) pedagojisini başlatır.
Matthew Lipman ve takipçilerinden Ann Sharp bu pedagojiyi geliştirirken, Sokratik Diyalog yöntemini temele alırlar. Bu yöntemde, başlangıçta karşımızdaki kişinin hiçbir şey bilmediği varsayılır ve ona sorular sorarak düşünmesi ve sorgulaması sağlanır.
P4C yönteminde soruşturan bir topluluk (Community of Inquiry) oluşturulur. Öğretmen burada “Kolaylaştırıcı” olarak adlandırılır. Kolaylaştırıcı tarafından yönlendirici sorular sorularak desteklenen soruşturma sırasında, kolaylaştırıcı soruşturmayı kontrol altında tutmaz. Çocuklar soruşturma sırasında, sorular sormaya, sorular üzerinde düşüncelerini ifade etmeye ve birbirlerini dinlemeye yönlendirilirler.
1990’lı yıllarda Alman felsefeci ve eğitmen Karin Murris, Lipman ile çalışmaya başlar. Murris yaptığı çalışmaların sonucunda, felsefenin okul öncesi çocuklar için uygulanabilir hale gelmesini sağlamıştır. Küçük çocuklarla felsefe yapma olanağı sağlayan, hikaye kitapları geliştirmenin yanında, çocuklarla uygulamalar yapmıştır.
Çocuklar için Felsefe (P4C) niçin gereklidir sorusuna bir cevap olarak bir çok kazanım sıralayabiliriz.
Çocuklar için Felsefe (P4C) niçin gereklidir sorusuna bir cevap olarak bir çok kazanım sıralayabiliriz.
Çocuklarla ve Topluluklarla Felsefe Nedir? Çocuklar, felsefe yapabilir mi? Neden? Çocukların felsefe yapmaları, neden bazı insanları hayrete düşürüyor? Çocuklar felsefi sorular sormaya kaç yaşında başlar? Sonra ne olur? Çocukların düşüncelerini yetişkinlerin düşüncelerinden ayıran nedir? Bu ve benzeri soruları sormak, cevapların peşinden gitmek “Çocuklarla ve Topluluklarla Felsefe” metodunun ortaya çıkmasına neden olmuştur. Çocukluk felsefesi kavramı, ilk…
Dünyada çok yaygın olan bu hareket, ülkemizde de yenilikçi eğitim sistemlerine açık ana okulları tarafından hızla uygulanmaya başlamıştır. Çok güçlü bir soru sorma zekası potansiyeline sahip bu yaş grubu çocukların, potansiyellerini ortaya çıkarmaları açısından P4C uygulamaları son derece önemlidir.
Okullarda P4C eğitim yönteminin uygulanmasına anaokullarından başlanmaktadır. Bunun en önemli nedeni, 5 yaşındaki bir çocuğun tıpkı bir filozof gibi, merak eden, sürekli soru soran doğal bir yetisinin olmasıdır. Okulda, evde durmadan sorular soran, merak duygusu çok yoğun olan bu yaş grubu çocuklar hak ettikleri ilgi ve desteği yeterince görememektedirler.
Ebeveynler, çocuklarının merak içinde sordukları sorulara cevap verme konusunda farklı tutumlar sergilemektedir. Bazıları geçici olarak çözüm getiren açıklamalarda bulunarak kafası karışan çocuğu rahatlatmayı dener.
Çocukların duygusal olarak olgunlaşmaları için soyut düşünme becerilerini geliştirmeleri gerekiyor. Peki çocukken soyut düşünme becerilerini geliştirme imkanı bulamamış yetişkinler ne yapacak?
1960’lı yıllarda, Amerikalı felsefe profesörü Matthew Lipman derslerinde öğrencilerinin akıl yürütme becerilerinin yetersiz olduğunu gördükten sonra, doğru düşünmeyi öğrenmek için üniversite sıralarının geç olduğunun farkına varır. Bu farkındalıktan hareketle Lipman, Çocuklar İçin Felsefe (P4C) pedagojisini başlatır.